GPT-5: Γιατί το Νέο AI της OpenAI Απογοήτευσε; Η Θεωρία του Κόστους
Η πολυαναμενόμενη κυκλοφορία του GPT-5 από την OpenAI την περασμένη εβδομάδα, αντί να αποτελέσει μια νέα επανάσταση στην τεχνολογία AI, εξελίχθηκε σε ένα μάλλον αμήχανο κεφάλαιο για την εταιρεία. Ενώ οι υποσχέσεις έκαναν λόγο για μια προηγμένη εξέλιξη, η πραγματική εμπειρία χρήσης άφησε την παγκόσμια, αλλά και την ελληνική κοινότητα, βαθύτατα απογοητευμένη.
Η Μεγάλη Απογοήτευση: Τι Πήγε Στραβά με το GPT-5;
Οι επικρίσεις από τους χρήστες ήταν άμεσες και κατηγορηματικές. Το νέο γλωσσικό μοντέλο, που διαφημίστηκε ως το μέλλον της δημιουργικής AI, έδειχνε να έχει κάνει βήματα προς τα πίσω.
Τα κυριότερα παράπονα εστίαζαν στα εξής:
- Υπερβολικά σύντομες απαντήσεις: Το μοντέλο απέφευγε τις αναλυτικές απαντήσεις, προσφέροντας συχνά μονολεκτικές ή ελλιπείς πληροφορίες.
- Αισθητά χειρότερη γραφή: Η ποιότητα του κειμένου ήταν υποβαθμισμένη, χωρίς προσωπικότητα και δημιουργικότητα, κάτι που εξέπληξε αρνητικά όσους είχαν συνηθίσει στις δυνατότητες του προκατόχου του.
- Απρόσμενα λάθη: Παρά τη διαφημιζόμενη ευφυΐα «επιπέδου διδακτορικού», το GPT-5 εξακολουθούσε να κάνει ανόητα λάθη. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η επιμονή του ότι υπάρχουν τρία «B» στην αγγλική λέξη "blueberry".
Η Αντίδραση της Κοινότητας και η Υποχώρηση της OpenAI
Η απογοήτευση μετατράπηκε γρήγορα σε οργή, με χιλιάδες χρήστες να απαιτούν από την OpenAI την επαναφορά του προηγούμενου, και σαφώς ανώτερου, μοντέλου GPT-4o.
Η OpenAI, σε μια κίνηση που δείχνει το μέγεθος της κρίσης, υποχώρησε στις απαιτήσεις του κοινού, αποκαθιστώντας την πρόσβαση στο παλιό μοντέλο. Η εμπειρία αυτή απείχε παρασάγγας από το «σημαντικό βήμα στο μονοπάτι προς το AGI (Γενική Τεχνητή Νοημοσύνη)» που είχε υποσχεθεί με στόμφο ο CEO της εταιρείας, Sam Altman.
Ο Πραγματικός Λόγος της Υποβάθμισης: Μια Θεωρία-Σοκ
Ίσως όμως, πίσω από αυτή την άτονη «αναβάθμιση» να κρύβεται ένας πιο πεζός λόγος. Όπως υποστηρίζει σε ανάλυσή του το The Register, υπάρχει μια ισχυρή θεωρία:
Είναι πολύ πιθανό το GPT-5 να σχεδιάστηκε λιγότερο ως μια τεχνολογική καινοτομία και περισσότερο ως ένας τρόπος εξοικονόμησης υπολογιστικού κόστους.
Η θεωρία αυτή είναι εντυπωσιακή και ρίχνει φως στις τεράστιες οικονομικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η βιομηχανία της AI. Η εκπαίδευση και η λειτουργία αυτών των γιγαντιαίων μοντέλων απαιτεί αστρονομικούς υπολογιστικούς πόρους, και ίσως η OpenAI προσπάθησε να δημιουργήσει μια πιο «οικονομική» έκδοση, θυσιάζοντας όμως την απόδοση.
Αν αληθεύει, αυτό αποκαλύπτει μια κρίσιμη σύγκρουση ανάμεσα στην αδιάκοπη αναζήτηση για τεχνολογική πρόοδο και τη σκληρή πραγματικότητα της οικονομικής βιωσιμότητας. Το μέλλον της AI ενδέχεται να μην καθορίζεται μόνο από την καινοτομία, αλλά και από το κόστος της.